This is the end ...

Na enkele jaren zondr nieuwe blogs lijkt het me eerlijk Simonoverelsschot af te sluiten. Bedankt iedereen voor de geuite interesse en ik hoop dat wat ik hier ooit heb neergepend misschien nog iemand iets kan bijbrengen . Mocht er iemand toch nog een vraag hebben : Simon_suijkerbuijk@hotmail.com

afscheid van Ida -Willem Elsschot, mijn vader- De Ridder

Vandaag, op 4 september 2009 overleed Ida De Ridder, de jongste dochter van Willem Elsschot.

Bij de meesten is Ida vooral bekend als de schrijfster van het boek 'Willem Elsschot, mijn vader'. Voor mij was zij echter in de eerste plaats de grote curator van haar vaders werk. De vrouw stelde tot haar gezegende leeftijd van 91 jaar alles in het werk om zijn oeuvre zo veilig te houden en ijverde sterk om het te laten erkennen als Belgisch cultureel erfgoed.

Misschien was Ida nog wel in de eerste plaats gewoon de grootste Elsschotkenner ooit. Zij kende zijn werken door en door en gaf ook inzichten die zij alleen als familielid kon begrijpen.

Over haar ouders schreef ze in totaal drie boeken:
Willem Elsschot, mijn vader;
Fine, een leven lang met Elsschot; en
De Piano.

Het afscheid van Ida De Ridder vindt op 11 september plaats te antwerpen, meer info volgt.

status report

Zoals al vroeger medegedeeld is deze blog eigenlijk gegroeid uit een schoolopdracht.
De presentatie van mijn -mijns inziens eerder beperkte- werk nam 50 minuten in beslag en ik slaagde erin de aandacht van 22 zestienjarigen en een kritische vijftiger constant te behouden.

Na mij kwamen alle andere leerlingen aan bod; en ik moet zeggen dat ik over het algemeen aangenaam verrast was. Samen schreven we een aanvaardbaar overzicht van den nederlandstalige klassieke - en hudige adolescenten literatuur.

Ik kreeg enorm goede commentaren op mijn werk, zelfs van de minst geïnteresseerde medeleerlingen , wat mijn verwachtingen duidelijk oversteeg.

Doch was ik teleurgesteld over de punten die ik kreeg. Wat ik gerechtvaardigd vindt door de meningen van medeleerlingen.

Die ervaring heeft me even van het bloggen geweerd, maar ik beloof jullie dat ik er terug in vlieg.
Ik vertrek binnen aanzienbare tijd op vakantie en ik neem, uiteraard, het verzameld werk mee. Als het mogelijk is zal ik proberen van daar uit al te posten, anders schrijf ik mijn posts daar uit en publiceer ik ze bij thuiskomst.

jullie kunnen uitkijken naar :
- een samenvatting en opinie over 'de ontgoochelling'
- " " 'Het Tankschip'
- " " ' Villa des Roses'

Comment op "Simon over Elsschot, het werk"

Ik heb je stuk met grote belangstelling en interesse gelezen, namens een Neerlandica/docente kan ik je ook zeggen dat ze blij verrast was met je grote belangstelling voor de Nederlandse literatuur. (voor de goede orde zij kent alleen je site, ze heeft je stuk niet).

Ging het goed met je presentatie ?

Ik vond enkele onvolkomen in het Nederlands, maar die zul je zelf ook wel gezien of gevonden hebben. Al mijn opmerkingen zijn opbouwend en helpen je wellicht om het wat aan te passen en uit te breiden. Maar een opmerking wil ik wel maken, voor een stuk over een Nederlands schrijver zou ik alle leenwoorden uit de Engelse taal weglaten, zoals Elsschot-to-be (brrrrrrrrr) of The Books, immers je schrijft een stuk over een Nederlandse schrijver maar wellicht is dat a) mijn Nederlandse inborst en 2) mijn taalvoorkeur.
Bovendien haal je wat jaartallen door elkaar of zijn niet juist, gebruik het PDF van het NRC voor de juiste jaartallen, in de tekst en in de lijst klopt het niet helemaal.

Bladzijde 5 “tijdens de oorlog…”zou ik ook even aangeven dat je de Eerste bedoeld, dat doe je verder bij de Tweede namelijk wel, je kunt ook aanstippen dat De Rider ook op en top reclameman was

Bladzijde 8 Mijn insteek bij de redactie van het wereldtijdschrift was vooral de lege ruimtes van het kantoor. Lege ruimtes het is leeg, niets.

Bladzijde 9 Het andere voorbeeld van de begrafenisauto’s is ook een belangrijk voorbeeld van hoe Boorman te werk ging. briljante reclamemaker en bedrieger.

Bladzijde 10 Hier staat in mijn versie niets, maar vergeet in ieder geval niet te vermelden dat Boorman letterlijk en figuurlijk struikelt over het (houten)been van “Dat Mens”.

Bladzijde 14 IK haal veel van mijn informatie nog uit boeken, ik ben nog van de “oude” stempel. Je zou kunnen aangeven dat het oeuvre van Elsschot beperkt lijkt door zijn omvang, maar zijn inhoud is veel groter. Een ander Nederlands schrijver, Simon Vestdijk, schreef zoals dat van hem gezegd werd “sneller dan God kon lezen”. Vestdijks productie laf 0- 8 á 9 bladzijdes per dag. Zijn oeuvre bestaat dan ook meters aan romans, poëzie, essays en studies.

Bladzijde 17 IK zag de afgelopen week Het Dwaallicht liggen in de winkel, prachtig maar het leest niet gemakkelijk met de plaatjes erbij, en ook de prijs 45 Euro is behoorlijk, maar dan heb je ook een gesigneerde versie in een genummerde oplage.

Bladzijde 19 Wij hadden het nog erger, gingen we naar Antwerpen voor een weekendje vakantie, bleek dat er volgend weekend een Elsschot manifestatie was, dat is pas frustrerend!

Aanvulling Er bestaat een biografie maar die is niet al te best, maar geeft wel veel informatie over Willem Elsschot. Maar hij is echt goed het wachten is op de biografie waaraan Vic van de Reijt mee aan de gang is. Verder heeft de jongste dochter van Elsschot nog twee titels die leuk zijn om te lezen, vooral omdat dochter Ida, veel te vertellen heeft over haar vader , en die zijn niet al te best, het betreft de boeken Willem Elsschot mijn Vader en Fine.

IN Antwerpen vond ik bij De Slegte bij de ramsj een leuk fotoboekje Van De Ridder tot Elsschot – een biografie in foto’s, wellicht hebben ze nog exemplaren staan. Verder is een bezoek aan het AMVC Letterenhuis de moeite waard, immers daar ligt in een vitrine genoeg van Elsschot om te watertanden, waaronder enkele handschriften en een manuscript.

Voor nu een groet en ga vooral door met je liefde van de schrijver Elsschot

Een hartelijke groet

Ruud (Kreeftmeijer S.V.)

Alphons De Ridder, vader van...

Een paar weken geleden gaf mijn grootvader (ook een groot liefhebber van de Nederlandstalige literatuur...) mij een boek te leen: 'Willem Elsschot, mijn vader'

Een gloed van opwinding begeesterde mij meteen. Dit was namelijk één van de werken die ik kost wat kost wilde lezen, en nu was het zover.
Wat mij zo aantrok tot dit boek was de invalshoek. Het gaat hier namelijk voor 1 keer niet over de fictieve persoon Willem Elsschot maar over de reclameman en het literair genie Alfons De Ridder.

De eerlijkheid gebied mij toe te geven dat ik al wel wat gehoord had over de pennenkunstenares die de grondvesten van dit werk legde, Ida De Ridder.
Er gaan namelijk allerlei verhalen rond over deze vrouw...

Ze zou een tiran zijn die als een dictator heerst over de werken van haar vader...
Iemand die leef(t)(de) op de successen van haar vader...
Een vrouw die zich opstelde als erfgename Elsschots zonder daar ook maar op enige manier aanspraak op te maken.


Desondanks zette ik mij aan het lezen, geheel zonder vooroordelen, zoals het een echte journalist betaamt en ik moet zeggen dat ik uitermate positief verrast was.
In het eerste deel van het boek bespreekt Ida haar kinder- en jeugdjaren. De jaren waarin Elsschot ook geboren werd en opgroeide. Wat mij het meest aansprak is dat zij tot op vrij volwassen leeftijd niet wist dat 'die willem Elsschot' haar vader was.
Het feit dat Alfons De Ridder de uitgave van een aantal boeken, waaronder een paar bestsellers, geheim hield voor zijn kinderen bewees voor mij meer dan eens het dagboekelement in de werken van Elsschot.
Je levensverhaal wil je namelijk wel delen (tot in de details in sommige gevallen) met eender wie... zolang die persoon een algeheel onbekende is welteverstaan... Als het echter gaat om personen waar je een hechte band mee hebt lijkt het me begrijpelijk dat men voor de gemakelijke, pijnloze weg kiest, diegene zonder onthullingen of verrassingen.
Je levensverhaal zoals zij het zien.

Volgens mij schreef De Ridder in zijn werken neer hoe hij zich echt voelde onder bescherming van een alter- ego.

S.